کاتالیزورهای برپایه فلز واسطه انتهایی (LTM): ‌نسل دوم کاتالیزورهای تک‌موضعی در طراحی لیگاندهای جدید دی‌ایمینی برای پلیمرشدن اولفین‌ها

کاتالیزور‌های زیگلر-ناتا و متالوسن نقش مهمی در صنعت پلی‌اولفین ایفا می‌کنند. ولی محدودیت‌های ذاتی این سامانه‌ها، به‌‌ویژه در زمینه طراحی زنجیرهای پلیمری و پلیمرشدن مونومرهای قطبی، باعث شده است تا توجه زیادی به گسترش سامانه‌های کاتالیزوری جدید، از جمله کاتالیزور‌های دارای فلزات واسطه انتهایی (LTM) معطوف شود. سامانه‌های دی‌ایمین با فلز مرکزی نیکل یا پالادیم، دسته مهمی از خانواده کاتالیزور‌های LTM را تشکیل می‌دهند. در این سامانه‌ها، تغییر ساختار لیگاند و شرایط پلیمرشدن به‌شدت بر عملکرد کاتالیزور و خواص پلیمر به‌دست آمده اثر می‌گذارد. بنابراین، طراحی لیگاندهای نوین برای بهبود عملکرد کاتالیزور، زمینه پژوهش‌های مهمی در این سامانه‌ها شده است. در این مقاله، به روند پژوهش و توسعه شرکت‌های معتبر در زمینه نسل دوم کاتالیزور‌های تک‌موضعی پرداخته می‌شود. سپس، مشخصات و ویژگی‌های سامانه‌های کاتالیزوری با لیگاند دی‌ایمین شرح داده می‌شود. درنهایت، به مهم‌ترین پژوهش‌های انجام شده در زمینه طراحی لیگاندهای جدید در این خانواده اشاره می‌شود.